Güneşimiz dahil tüm yıldızların sınırlı bir ömrü vardır. Kozmik toz, helyum, hidrojen ve diğer iyonize gazlardan oluşan yıldızlar, ömürlerinin sonunda gerçek bir kırmızı deve dönüşürler, sonra genişleyerek bir gezegenimsi bulutsuyaküçülüyorlar.
Bu süreç, yıldızdaki hidrojenin tükenmesiyle başlar. Helyumun parçalanması sonucu yıldız genişler ve etrafındaki gezegenleri yutmaya başlar. Ancak bu süreç şimdiye kadar insanlık tarafından hiç gözlemlenmedi. Şimdiye kadar tekrar edelim.
İlk kez gözlemlendi
- Gözlemlenen olayın gösterimi.
Massachusetts Institute of Technology’den bilim adamları, Aquila takımyıldızında yaklaşık 12.000 ışıkyılı uzaklıktalar. dev bir gezegeni yutan bir yıldız gözlemlendi. Yıldız, Jüpiter büyüklüğünde bir gezegeni yutuyordu.
Ayrıca bu olaydan sonra yıldızın normal parlaklığının 100 katı bir parlaklığa ulaştığı ve 10 gün sonra parlaklığını tamamen kaybettiği gözlemlendi.
Star, şimdi sıradaki hakkında 100 bin yılkırmızı dev olarak geçecek.
Bu gözlem nasıl yapıldı?
İnsanlık tarihinde bir ilk olan bu gözlem, 2009 yılında NASA tarafından başlatıldı. NEOWISE(Near Earth Object Wide Field Infrared Survey Explorer) uzay aracı sayesinde mümkün olmuştur.
Gezegen de bir süre ölmemeye çalıştı…
NEOWISE’den elde edilen verileri inceleyen bilim insanları, yıldızın etrafında toz bulunması o gördü. Bilim adamları, tozun varlığının, gezegenin yıldızın yüzeyinden sıcak gazları çekip uzaya saçtığını gösterdiğini belirtti. Uzaya saçılan bu gazlar, sonunda eser miktarda toza dönüştü.
Dünya, Mars, Venüs ve Merkür bir gün aynı kaderi paylaşabilir:
Güneşimizdeki hidrojen tükendiğinde, yukarıdaki görselde gördüğümüz kader, Güneş’e en yakın gezegenlerde de olacak. Bu gezegenlerin de Merkür, Venüs, Mars ve Dünya olması bekleniyor. Kesin bir zaman verilemese de neyse ki iddialara göre önümüzde daha uzun bir zaman var: 5 milyar yıl.
